مناطق قطبي جهان از ديرباز براي انسان‌ها مرزي بين جهان واقعي و دنياي خيالي بوده‌اند. قطب‌هاي شمال و جنوب تفاوت‌هاي زيادي با مناظر آشناي تمدن انساني دارند. اين مناطق هم دور از دسترس و هم سرد و خالي از سکنه‌اند، و در طول تاريخ فقط تعداد اندکي از افراد سرسخت توانسته‌اند به آن‌جا برسند و بقيه مردم فقط عکس‌ها يا فيلم‌هاي اين مناطق را ديده‌اند. شايد علت جذابيت هميشگي قطب‌ها اين باشد که دست‌نيافتني و ناشناخته‌ به نطر مي‌رسند و با آنچه مردم به آن عادت کرده‌اند تفاوت دارند. اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم را عصر قهرمانان کشف جنوبگان هم ناميده‌اند، در مدتي کمتر از بيست سال، پانزده سفر اکتشافي براي کشف جنوبگان صورت گرفت، و کاوشگراني از کشورهاي مختلف عازم سفر براي کشف اين قاره شدند، در صدر کشورهايي که درصدد کشف جنوبگان برآمده بودند بريتانيا قرار داشت. در زمان حاضر سي کشور در بيش از شصت پايگاه موجود در آنجا کار مي‌کنند، اين پايگاه‌ها در مجموع حدود 4000 نفر را در تابستان و 1000 نفر را در تابستان در خود جاي مي‌دهند. در سال 1959 پيمان جنوبگان شکل گرفت که بر مبناي آن هر گونه عمليات نظامي از جمله آزمايش‌هاي هسته‌اي و نگهداري زباله‌هاي هسته‌اي در قاره جنوبگان ممنوع است. طبق اين پيمان جنوبگان سرزميني بين‌المللي است که هيچ کشوري مالکيتي بر آن ندارد و از ساخت پايگاه‌هاي پژوهشي با هدف انجام دادن تحقيقات علمي حمايت مي‌شود.