اين کتاب در سال 1928 بنا به دعوت دولت ايران براي تاسيس يک سرويس باستان شناسي و اقدام به بررسي و ارزيابي صحيح و تنظيم فهرستي از ابنيه تاريخي ايران و در ضمن ترميم و تمجيد ساختمان آنها به ايران آمد. پس از انجام قسمت اصلي اين برنامه مهم و گذراندن بيش از سي سال عمر در نقش يک معمار و باستان شناس و کارشناس موزه، در سال 1960 به ميهن خود فرانسه بازگشت. در اين مطالعه تمدن ايران يا بهتر بگويم، در مطالعه هنري که مبين حساس آنست، من مخصوصا به بيان پيدايش و تحول معماري ايران که جز در خود ايران بخوبي شناخته نشده و جز در خود اين کشور نميتوان بخوبي آنرا مورد مطالعه قرار داد؛ به پيکر تراشي که تا دوره اسلامي با آن همنان يوده، به هنر کاشي‌کاري که همان نقش را پس از اسلام داشته و بالاخره به هنر زرگري و سکه‌شناسي که گنجينه آموزنده ايست پرداخته‌ام، از صنعت کوزه‌گري و بافندگي و قالي‌بافي و نقاشي که اروپا و امريکا مجموعه‌هاي عالي از آنها در اختيار داشته و موضوع نشريات مهمي گرديده‌اند نسبه باختصار کوشيده و همواره تلاش کرده‌ام تا از لابلاي اسلوب‌ها و نفوذهاي بيگانه سر رشته ممتد هنر ايراني را بازيابم.