يکي از جنگ هاي هولناک جهان عرب در کويت رخ داد؛ قسمتي از تاريخ که در ادبيات داستاني کم تر به آن پرداخته مي شود، به ويژه از زاويه ديد ساکنان کويت، يعني مردمي که زير حملات صدام حسين جان و مال خويش را باختند. اين رمان بي رحمي ها و شقاوت هاي مردم را از پيش از جنگ تا پس از آن روايت مي کند: کودکاني که تفريحشان جنايت عليه حيوانات است و زماني که بزرگ مي شوند، جنايت عليه همنوعانشان را حرفه خويش مي کنند. خشونت هاي بي پرده در کنار انسانيت و اخلاق چنان ترکيبي در اين رمان خلق مي کند که خواننده ناچار به قضاوت هايي تلخ درباره شخصيت هاي آن مي شود. شاهدان ماجرا گفتند مردي را ديده اند که با ماشين فراري اش راه ماشين باري ضدگلوله حمل پول را بست. بعد خيلي راحت در سمت راننده آسيايي ماشين را، که يک بند لابه و التماس مي کرد، باز کرد. به او آسيب نزد، فقط ماشين را برد و از صحنه دور شد. ماشين گرانقيمت فراري را جا گذاشت و بعد فهميديم ماشين پسر فرمانده کل نيروهاي پليس است.