"بايد توجه داشت که ديکاتوري امروزه مسري است، درست همانطور که آزادي زماني بود." پل والري، نگاهي به جهان کنوني مي اندازد. اگر ديکتاتوري به قدمت تاريخ باشد، اين پديده در پايان جنگ جهاني اول با ظهور توتاليتاريسم شوروي و فاشيستي، قبل از اينکه بحران 1929 به نفع پيروزي نازيسم باشد، دچار چرخش بزرگي شد. براي چهار نسل، در تمام قاره‌ها، رژيم‌هايي که توسط ايدئولوژي تسخير شده‌اند، فرمانروايي را به نظمي آهنين تبديل خواهند کرد، که بر جنگ‌ها و نابودي‌هاي وحشيانه‌اي که پيشرفت را به چيزي عليه بشريت تبديل کرده است، رهبري خواهند کرد. اين شکل مطلق مطلق‌گرايي توسط رهبران بي‌رحمي تنظيم مي‌شود، که همگي در رژيمي نقش برتر را دارند که با آهن داغ نشان خود را مشخص مي‌کنند. مشخصات و شخصيت هاي آنها متفاوت است، اغلب حتي مخالف است، اما همه ي آن ها عطش يکساني براي قدرتي که مبتني بر بي اهميت جلوه دادن وحشت است دارند. همان بي اعتمادي به همنوعان خود و عميق ترين تحقير زندگي انسان ها و به طور گسترده تر، تحقير هر نوع از آزدي. . براي اولين بار، پرتره آموزنده ترين آنها در اينجا ترسيم مي شود، خواه معروف باشند، چه مورد سوء تفاهم قرار گرفته باشند و يا فراموش شده باشند. بيست و دو پرتره از ديکاتور هاي تاريخ در مقياس بزرگ که در آن جامعيت تحقيق با هنر روايي بهترين روزنامه نگاران و مورخان کنوني ترکيب شده است که عمدا توسط اوليويه گوئز گرد هم آمده است.