ارواح بي‌شماري که فوج‌فوج در روشنايي روز در شهر حرکت مي‌کردند، هر چيز ديدني، شنيدني يا قابل ادراکي را با حواسي که از قيد تن رها شده بود درک مي‌کردند و به اين ترتيب از روز بهره‌مند مي‌شدند، همان روزي که وقتي زنده بودند انتظار رسيدنش را مي‌کشيدند… مرگز از اتفاقات آن روزها عقب مانده بود…