فهيمه اکبر از جمله زناني بود که در طول حيات خود- گرچه کم هم نبود- قدر دانسته نشده و ناشناخته ماند. اگرچه در چندسال گذشته نام و صداي زيباي او را بيشتر مي‌شنويم اما حالا 15 سال از مرگ او گذشته و ما به تازگي وجوه مختلف زندگي اين زن پيشرو را کشف مي‌کنيم. او زني ماندگار در تاريخ فرهنگي و اجتماعي ايران است که با حمله روس‌ها به ايران در زمان جنگ جهاني دوم، براي مردمي که روزهاي تلخ اشغال و جنگ را مي‌شيدند، ترانه خواند و آهنگ ساخت و بعدها کارهايي همچون ايجاد خانه و درمانگاه براي نيازمندان و فرهنگيان، آموزش هنر و کتابخواني به زندانيان زن و ايجاد موزه مردم‌شناسي را به اقدامات مهم و موثر خود افزود. با اين‌حال او هيچ‌گاه براي خودنمايي و نمايش نامش کاري را انجام نداد و کتاب «آهنگ سرگذشت» هم شرح همين زندگي پربار اما کم‌ سروصداي اوست. نويسنده‌ي اين کتاب، ساختار اثرش را اينگونه شرح مي‌دهد: نخست روايت‌هاي خودش برپايه‌ي يافته‌هاي پژوهشي؛ دوم گفت‌وگوهاي وي با خانواده، دوستان و چهره‌هاي نزديک به فهيمه اکبر که با عنوان «روايت اشخاص» در کتاب آمده است و سوم، دست‌نوشته‌ها، سخنراني‌ها و گفت‌وگوهاي فهيمه اکبر است که براي اولين‌بار در اين کتاب منتشر مي‌شود. ديگر قسمت اين کتاب نيز، درباره‌ي شناساندن چهره‌هايي‌ست که نامشان در کنار زندگي فهيمه اکبر آمده است. بيشتر عکس‌هاي اين کتاب هم از آلبوم‌هاي شخصي خانواده اکبر دريافت شده و پيش از اين جايي انتشار نيافته‌اند.
کتاب آهنگ سرگذشت شامل روايت‌هايي متنوع درباره‌ي شخصيت فهيمه اکبر و صحنه‌هاي مختلف از رويدادهاي زندگي اوست. دختر فهيمه اکبر درباره مادرش در اين کتاب چنين نوشته است: او آهنگ زندگي‌اش را به ريتمي مي‌نواخت که خودش مي‌خواست و اصول روشن و مشخصي براي زندگي داشت.