"نجواي شبانه" رماني است به قلم "فهيمه پوريا"، که بعد از به دنيا آمدن دخترش، به صورت جدي قلم به دست گرفت و وارد دنياي نويسندگي شد. وي از اواسط دهه‌ي هشتاد، همکاري خود را با انتشارات علي شروع کرد و نخستين اثر خود را تحت عنوان "ايلگار دخترم" در هجدهمين نمايشگاه بين‌المللي کتاب تهران، به بازار کتاب عرضه کرد. "فهيمه پوريا" خود را يک رمان‌نويس ژانر عاشقانه نمي‌داند، چرا که بيشتر توجه خود را معطوف مسائل اجتماعي و فرهنگي کرده است. اين دغدغه‌ي اصلي و اساسي نويسنده است که در کارهايش نيز نمود داشته اما عشق را نمي‎توان به کلي از کار حذف کرد. عشق همان چاشني و بستري است که مي‌توان از آن استفاده کرد تا طعم تلخ چيزها را به مخاطب چشاند. عشق چه در قالب درست و چه در شکل شکست‌خورده و نادرستش، همواره موضوعي است که توجه مخاطبين را جلب مي‌کند و "نجواي شبانه" به قلم "فهميه پوريا" نيز از اين چاشني غافل نشده است. البته که عشق، زمينه‌ي اصلي داستان نيست و بيشتر، قالب روابط انسان‌هاست که از نظر "فهيمه پوريا" حائز اهميت است. او با ذره‌بين ذهن خودش، اجتماع را زير نظر گرفته و از پس تجربيات شخصي و آنچه در زندگي ديگران ديده، روي مشکلاتي که گاه ريز و گاه درشت هستند، دست گذاشته و سپس آنها را از دل اجتماع بيرون کشيده است. دخترک داستان "نجواي شبانه"، به روزي مي‌انديشد که همسر فعلي‌اش، مردي که تازه با او عقد کرده بود، متوجه شد او زن زندگي‎اش است. حال دخترک يک گوشه نشسته و به اين فکر مي‎کند که اي کاش هرگز در کلاس رزمي شرکت نمي‎کرد، يا اصلا اينقد سخت‌جان نبود، يا کاش به مغازه‌ي اکبرآقا پا نمي‌گذاشت و کاش...هرگز چشمش را به اين جهان نگشوده بود!