آدولفو بيوئي کاسارس در سال 1940 «ابداع مورل» را مي‌نويسد که از سوي محافل ادبي و بسياري از مخاطبان، به عنوان شاهکاري در ژانرِ تخيلي شناخته مي‌شود. در اين اثر، پيش از هر چيز موضوعِ داستان است که موجب شگفتي خواننده مي‌شود که خود را، به همراه يک مرد فراري، در جزيره‌اي در اقيانوس آرام مي‌يابد؛ جزيره‌اي که به سبب يک طاعون اسرارآميز، خالي از سَکَنه شده است. تنهايي در اين‌جا مطلق است، اما ناگهان تنها ساختمان اين جزيره از ساکناني پُر مي‌شود که گردش مي‌کنند، صحبت مي‌کنند و مي‌رقصند. از نظر رواي، آن‌ها «مسافراني تابستاني هستند که از مدت‌ها پيش در مارينباد مستقر شده‌اند».