بالزاک پيش از اتمام اين کتاب در سال 1837 پس از ارائه 20 هزار فرانک توسط لو فيگارو ، به شرط آماده بودن براي نمايش تا قبل از 15 دسامبر همان سال ، پيش نويس خام آن را به مدت شش سال نگه داشت. در توضيح تأخير بعدا مي نويسد: "من شش سال پيش نويس «سزار بيروتو» را ناديده گرفته ام و نااميد بوده ام که بتوانم هر کسي را به شخصه يک مغازه دار نسبتا احمق ، تا حدودي متوسط علاقه مند کنم ، که بدبختي هاي او امري عادي است ، نمادي از دنياي جهان تاجر کوچک پاريسي که ما اغلب اوقات او را مسخره مي کنيم.
سزار مردي دهقان از منطقه تورين است. وي در آغاز رمان ، در سال 1819 ، صاحب يک مغازه عطر سازي موفق ، La Reine des Roses ، به عنوان معاون شهردار محله خود در پاريس انتخاب شد و به او لژيون افتخار اعطا شد. در طول انقلاب او در قيامي مشهور عليه جمهوري شرکت کرد ، در يک مرحله با ناپلئون بناپارت روبرو شد و اين را اغلب در گفتگو ذکر مي کند. وي با کنستانس ازدواج کرد. او از طريق دفتر اسناد رسمي خود روگوين با پول قرض گرفته شده درگير سوداگري در مورد دارايي مي شود. او قصد دارد تجارت خود را با يک محصول جديد روغن مو گسترش دهد و دستيارش Anselme Popinot (که عاشق سزارين است) به عنوان شريک تجاري خود باشد. همه اين برنامه ها باعث شده است که بدهي هاي کلاني را به او تحميل کند.

تلاش هاي وي براي دريافت کمک مالي از بانکداران مختلف بي نتيجه است و در نهايت به دام برشکستگي مي افتد.
سرانجام سزار وقتي موفق به کسب و کارش با Popinot شد ، تمام بدهي هاي خود را پرداخت مي کند. او سپس ناگهان مي ميرد ، اما خوشحال از اينکه آبروي او برگشته است.