«النگوي ياقوت» اثري تأثيرگذار و به‌يادماندني از نويسنده روسي، الکساندر کوپرين است که اولين بار در سال ???? منتشر شد. کوپرين که به‌دليل بينش دقيق خود نسبت به احساسات انساني و مسائل اجتماعي شناخته مي‌شود، در اين رمان به بررسي موضوعات عشق نافرجام، اشتياق و لطافت ذات انساني پرداخته است. اين اثر‌ که در بستر جامعه روسيه در اوايل قرن بيستم اتفاق مي‌افتد، با حساسيت و عمق قابل‌توجهي به تفاوت‌هاي ظريف عشق و شرايط انساني مي‌پردازد. داستان درباره مردي ساده و متواضع به نام گئورگي ژلتکوف است که عشقي عميق، فداکارانه و ناگفته نسبت به يک زن اشرافي متأهل به‌نام ويرا شينا در دل دارد. محبت ژلتکوف به ويرا خالص و استوار است، که نماد آن النگوي ياقوت است؛ هديه‌اي که او به‌عنوان نشانه‌اي از عشق پايدار خود به ويرا تقديم مي‌کند. اين عشق، علي‌رغم نابرابري اجتماعي و غيرممکن‌بودن پاسخي متقابل از سوي ويرا، همچنان در وجود ژلتکوف زنده مي‌ماند و از محدوديت‌هاي عرفي و انتظارات اجتماعي فراتر مي‌رود. «النگوي ياقوت» به‌دليل کاوش عميق در ابعاد معنوي و عاطفي عشق شناخته شده است. اين رمان به کشمکش‌هاي دروني شخصيت‌هايش، به‌ويژه ويرا، مي‌پردازد؛ زني که با عشقي عميق مواجه است، هرچند ناگفته‌ که ژلتکوف به او دارد. کوپرين با نثري زنده و روان، حس ماليخوليا و لطافت را برمي‌انگيزد و بر زيبايي زودگذر آرزوهاي تحقق‌نيافته و پيچيدگي عواطف انساني تأکيد مي‌کند. اين رمان همچنين به موضوع سرنوشت و پيامدهاي گاه تراژيک عشقي پرداخته که در دنياي روزمره ابراز نمي‌شود. کوپرين از دستبند گارنت به‌عنوان نمادي قدرتمند بهره مي‌برد؛ اين دستبند نه‌تنها عشق ژلتکوف را نشان مي‌دهد، بلکه ايده فداکاري و تعالي زندگي دنيوي از طريق پيوندهاي عاطفي عميق را نيز به تصوير مي‌کشد. در پايان، «النگوي ياقوت» نوشته الکساندر کوپرين رماني عميقا تأثيرگذار است که تأملي پرمعنا درباره ماهيت عشق، اشتياق و تجربه انساني ارائه مي‌دهد. اين رمان، با شخصيت‌هاي پرداخته و داستان‌پردازي ظريف خود، خوانندگان را به انديشيدن درباره پيچيدگي‌هاي احساسات و قدرت پايدار عشق دعوت مي‌کند، حتي اگر اين عشق ناگفته باقي بماند. تصويرسازي استادانه کوپرين از ناله‌هاي خاموش قلب تضمين مي‌کند که اين کتاب يک اثر جاودانه در ادبيات روسيه باقي خواهد ماند.