عذاب وجدان در نگاه اول شايد يک داستان پيش پا افتاده و معمولي به نظر برسد و شبيه يکي از همين داستان هاي بازاري باشد که درباره مثلث هاي عاشقانه و عشق هاي نافرجام نوشته مي شوند و به احتمال زياد در دوران نوجواني حداقل يکي از آنها را خوانده ايد، اما راستش را بخواهيد اين طوري نيست و عذاب وجدان با اينکه داستاني کليشه اي دارد اما شيوه اي که نويسنده براي روايت داستان استفاده کرده و همزمان پيش بردن چند داستان موازي با استفاده از چند راوي و زاويه ديد مختلف، باعث شده تا کتاب از سطح يک داستان تجاري و معمولي فراتر رود. آلبادسس پدس، نويسنده ايتاليايي کتاب، روايت داستان را برپايه نامه هايي گذاشته که دو دوست با هم در مدت زماني طولاني رد و بدل مي کرده اند و در ميان آنها به يادداشت هاي يک خبرنگار گمنام يک روزنامه پرتيراژ هم سرک کشيده است. همين عامل و قدرت نويسنده در پرداخت شخصيت هاي اصلي و فرعي داستان و مرتبط کردن آنها با هم، باعث جذابيت کتاب شده که به رغم حجم زيادش خواننده را پس نمي زند. ماجراي آن هم درباره کشمکش دروني و ذهني زني است که از زندگي تکراري اش خسته شده و حالا اين فرصت را يافته تا زندگي اش را عوض کند. ک... چند دقيقه پيش، همان صداي هميشگي. هر بار با شنيدن آن صدا قلبم فرو مي ريزد، درست مثل شبي که از جزيره برگشته بوديم و من داشتم از ترس مي مردم که مبادا متوجه شود کسي جلوي در ساختمان، در انتظار من است. با اين حال، وقتي تاکسي حرکت کرد، هراسان شده بودم. همان طور که ماتئو رفته رفته از من دور مي شد، من نيز حس مي کردم که در صحبت کردن با گوليلمو نبايد شتابي نشان دهم... حس مي کردم که بار ديگر آن عذاب وجدان نامعلوم و هميشگي دارد در قلبم جاي مي گيرد...