ياسمينا رضا ، نمايشنامه نويس و رمان نويس دو رگه ي تحسين شده ي بين المللي است.بيشتر او را با نمايشنامه هايش مي شناسند اما او رمان نويسي توانا نيز هست. در کتاب خوشا خوشبختان رضا گروهي متشکل از هجده شخصيت را در جدال با زندگي شان قرار مي دهد، و تنها شوخ طبعي است که آن ها را حفظ مي کند. "خوشا به حال عزيزان و عاشقان و کساني که بدون عشق مي توانند سر کنند. خوشا خوشبختان" خورخه لوئيس بورخس رضا فرم اين بيست فصل کوتاه از کتابش را از نمايشنامه ي رقص، نوشته ي نمايشنامه نامه نويس انتهاي قرن نوزدهم و ابتداي قرن بيستم؛ آرتور شنيتسلر، وام مي گيرد، در حالي که شعر بورخس محتوايشان را به آنها مي بخشد. همانطور که از داستاني به داستان ديگر منتقل مي شويم ، از برقراري ارتباط مجدد با يکي از آشنايان قديمي خود در يک صحنه قبلي ، هيجان زده مي شويم ، نمي توانيم به اين شخصيت هاي درمانده کمک کنيم اما مي توانيم اعتراف کنيم که در اين کمدي انساني افکار ، آرزوها ، اقدامات گذرا و ... شخصيت ها را به خوبي درک مي کنيم. ما هم همين جا هستيم. در همين موقعيت. ترس ها و اشتباهاتي که آن ها دارند را ما نيز داريم و هر روز مرتکبشان مي شويم ، اما قادر نيستيم تجربياتمان را با چنين دقت و دلسوزي اي ارائه کنيم. کاري که رضا در اين کتاب کمدي و در عين حال تراژدي به خوبي از پسش برمي آيد.