عمر سيف الدين مدتي از زندگي کوتاهش را با فعاليت هاي ادبي گذراند و ضمن نوشتن داستان ها و مقالات انتقادي سياسي و فکاهي اش تابلوهايي گويا از زندگي طبقات مختلف اجتماعي ملت ترکيه را نيز ترسيم کرده است. کتاب افروزبيگ که با لحن انتقادي تندي به رشته تحرير درآمده، اثري فکاهي است که روشنفکران دوران انقلاب «ترک هاي جوان» 1908 را هدف حمله قرار داده و سياستمداران نادان و دانشمندان قلابي را که مانند «افروزبيگ» در مقابل تمدن غرب کرنش مي کنند به باد انتقاد گرفته است.