در ژوئيه سال ????، که همشهري کين در پاريس به نمايش درآمد، آندره بازن منتقدي جوان بود. او ?? سال داشت و دو سال بود که به طور حرفه اي نقد مي نوشت. همشهري کين در کنار روز مي دمد مارسل کارنه، قاعده بازي ژان رنوار و مسيو وردو چارلي چاپلين، بي شک از آن دسته فيلم هايي بود که او را بيش از بقيه به هيجان آورد. مقالات بازن دربار? چارلي چاپلين و ارسن ولز وي را در جايگاه رهبري منتقدان جواني قرار داد که پس از جنگ براي نشريات اکران فرانسز و لاروو دوسينما نقد مي نوشتند. اين آخري بعد از ?? شماره تعطيل شد و چندي بعد در قالب کايه دوسينما دوباره متولد شد. تحسين بازن از «بچه اعجوبه اي اهل کنوشا»، عنواني که نشريات آن زمان به ولز داده بودند، هرگز دستخوش تغيير نشد، زيرا اولين کتابش را در سال ???? به ولز اختصاص داده بود که کار فيلمبرداري مکبث را به اتمام رسانيده و درحال تدارک اتللو بود. اين کتاب کوچک، با پيشگفتار خارق العاده اي از ژان کوکتو، بسرعت ناياب شد و به جمع کتاب هاي گنجينه اي پيوست؛ و بازن در سال ????، کمي پيش از مرگش، تحت تأثير شور و شوق ناشي از ديدن فيلم بارق? شيطاني (ضربه شيطان) نسخ? بازنويسي شده و گسترده تري آماده کرد که با ترجم? جاناتان روزنبام بصورت کتابي که در دست داريد منتشر شد. در ايام کريسمس سال ????، يکي از هدايايي که مردم هاليود از دادنش به ديگران خشنود بودند نسخه قاب شده يکي از حکايات چارلي و اسنوپي شولتز بود که در روزنامه لس انجلس تايمز چاپ مي شد. آن چه هفت طراحي آن نشان مي داد اين بود: ?ـ لينوس تلويزيون را روشن مي کند. ?ـ لوسي، خواهر بزرگترش، سر مي رسد و از او مي پرسد «چي نگاه مي کني؟» ?ـ لوسي: «همشهري کين». ?ـ لوسي: «من ده بار اونو ديده ام». ?ـ لينوس: «اين اولين باره که اونو مي بينم». ?ـ لوسي در حالي که از اتاق بيرون مي رود زير لب مي گويد: «رزباد سورتم? اونه» ?ـ لينوس از ناراحتي به خود مي پيچد: «آآه»! اين رشته تصاوير، اگر اساسا نيازي به توصيف داشته باشد، موقعيت سينمايي و فوق سينمايي را تشريح مي کند که همشهري کين در زندگي فرهنگي دو نسل به خود اختصاص داده بود. همان طور که سينماي صامت با تولد يک ملت گريفيث، همسران احمق اشتروهايم، و سه حلقه اي هاي چاپلين احيا و برانگيخته شده بود، هر آن چه که از سال ???? در سينما مطرح بود از همشهري کين ارسن ولز و قاعده بازي رنوار متأثر شده است.