قسمت هايي از کتاب مکث منگ (لذت متن) هر چي که هستيم و مي شويم به همان خشت اول، يعني به کودکي، ربط دارد. کودکي يعني پشت صحنه زندگي. در پشت صحنه تمرين کرده ايم، ياد گرفته ايم، مشاهده کرده ايم، کارگرداني شده ايم، چهره پردازي شده ايم، و حالا روي صحنه در بزرگسالي به ايفاي نقشي مي پردازيم که آموخته بوديمش. آنچه روي صحنه از ما سرمي زند هماني ست که در متن نوشته شده بود، متني که جلومان گذاشته بودند تا بخوانيم و اجراش کنيم. وقتي پشت صحنه آرام و آسوده نباشد تمرکز بازيگر روي صحنه به هم خواهد خورد. «بزرگ بشي يادت ميره» فقط يک فريب لحظه اي ست و حقيقت چنداني ندارد...