در دهه هاي گذشته، اين داستان کوتاه ايران بوده که جريان اصلي و بزرگ تر داستان نويسي ما را تشکيل داده است. نه فقط سنت داستان نويسان ما و پشتوانه تاريخي اين سنت، بلکه گستردگي آن در طول و عرض جغرافيامان هم مديون داستان کوتاه است. با داستان کوتاه است که نويسندگان جوان بسياري در همه جاي ايران جرئت نوشتن پيدا کرده اند و حرف هاشان را در قالب آن ريخته اند. اغلب نويسندگان داستان هاي اين مجموعه مسائل اجتماعي پيرامون زنان را منعکس کرده اند و از صرف بيان خود و مسائل فردي شان گذشته اند. فضاي داستان ها غالبا بازتابي از وضعيتي ناهنجارند که گاهي با مهاجرت و گاهي با از دست رفتن يکي از اعضاي خانواده و گاه با خيانتي در عشق حاصل آمده اند. همه ي اين موضوعات البته در قصه هايي جذاب و باور نکردني گنجانده شده اند، و واقع گرايند و قصه گو.