مجيد غروي، نويسنده‌ي جواني است که نوشته‌هايش بي‌تأثير از مکتب داستان‌نويسي زادگاهش يعني اصفهان نيست. او در آثارش، متون کهن و چينش کلاسيک کلمات را به خدمت مي‌گيرد و در داستاني مدرن به کار مي‌بندد. «لعين» کتاب دوم از مجموعه‌ي «زاينده‌رود» است. «سبت» کتاب اول اين مجموعه، به روزگار احمد و افسانه‌ي ابريشمي در پاييز پرحادثه‌ي پنجاه و هفت مي‌پردازد. «لعين» اما، سرگذشت نوجواني و جواني شخصيتي جديد به نام نيما اسفندياري را روايت مي‌کند. نيما در مسير يک اردوي ورزشي به همراه هم‌تيمي‌هايش، گرفتار دوزخي سرد مي‌شود. اين گرفتاري هم‌زمان است با سفري ديگر، سفري دروني که نيما در آن به جهان اميال و خواهش‌هاي سرکوب‌شده و محبوس پا مي‌گذارد. هزارتويي که نيما در آن قدم گذاشته، مملو از موانع ذهني و عيني است. گاهي حتي مجبور به مبارزه با ديوهايي مي‌شود که راه را بر او بسته‌اند. گويي حين کشمکش‌ها و بعد از هر خاني که از سر مي‌گذراند، چراغي تازه پيش پايش روشن مي‌شود. مقصد همچنان تاريک است و ناپيدا، اما حضور و غياب مداوم يلدا شايد راهنماي او باشد.