سومين و آخرين کتاب از سه‌گانه‌اي معروف به «سه‌گانه قاهره» که نجيب محفوظ به‌خاطرش جايزه نوبل گرفت. کتاب «سکّريه» ادامه قصه خانواده‌اي مصري است که نجيب محفوظ روايت سرگذشت اعضاي آن را در کتاب اول «سه‌گانه قاهره»، يعني کتاب «بين‌القصرين»، آغاز کرد و آن را در دومين کتاب اين سه‌گانه، يعني کتاب «قصرالشوق»، پي گرفت. کتاب «سکّريه» نقطه پاياني بر اين سه‌گانه درازآهنگ و جذاب است و پايان قصه خانواده‌اي که نجيب محفوظ آن‌ را در متن مقطعي از تاريخ مصر و زندگي اجتماعي مردم و اوضاع سياسي مصر در آن مقطع، خلق کرده و از خلال روايت داستان اين خانواده، تصويري از دوراني از تاريخ و جامعه مصر ارائه داده است.
نجيب محفوظ در کتاب «سکّريه»، همچون ديگر بخش‌هاي «سه‌گانه قاهره»، گذار جامعه مصر از سنت به مدرنيسم را روايت مي‌کند و نيز، در هيئت رماني عميقا مصري و مرتبط با مسائل جهان عرب و به‌ويژه مصر در دوراني که وقايع رمان به آن مربوط است، از مسائل بنياديني سخن مي‌گويد که هرکس در هرکجاي جهان ممکن است با آن‌ها درگير بشود. کتاب «سکّريه» از شاهکارهاي رمان‌نويسي جهان عرب و رماني به‌سبک رمان‌هاي کلاسيک قرن نوزدهمي اروپاست؛ رماني پرکشش و گيرا و قصه‌محور، با جزئياتي که فضا و آدم‌ها و رويدادها را ماهرانه پيش چشم مخاطب تجسم مي‌بخشد. اين رمان، چنانکه اشاره شد، کتاب سوم و پاياني «سه‌گانه قاهره» است و نام آن، همچون دو کتاب ديگر اين سه‌گانه، نام محله‌اي در قاهره است.