داستان کتاب «الموت» در ايران و در قرن يازدهم ، در قلعه الموت اتفاق مي افتد ، جايي که پيامبر خودخوانده حسن بن صباح در حال تنظيم نقشه اي پر خطر اما درخشان خود براي اداره منطقه با تعداد انگشت شماري از مبارزان نخبه است که قرار است "خنجرهاي زنده" وي شوند. صباح با ايجاد يک بهشت مجازي در الموت ، مملو از زنان زيبا ، باغ هاي سرسبز ، شراب و حشيش مي تواند مبارزان جوان خود را متقاعد کند که اگر از دستورات او پيروي کنند، مي توانند به بهشت برسند. الموت موازي با اسامه بن لادن ، داستاني را شرح مي دهد که چگونه صباح توانست با ايجاد يک ارتش کوچک از فدائيان که مايل به کشتن و کشته شدن بودند، براي رسيدن به بهشت ترس را به طبقه حاکم القا کنند. صباح با اعتقاد به شعار عالي اسماعيلي "هيچ چيز درست نيست ، همه چيز مجاز است" ، مي خواست "آزمايش" کند که تا چه حد مي تواند از طريق توسل به آنچه حماقت و تحمل پذيري مردم و اشتياق آنها است ، عبادت ديني را براي منافع سياسي خود دستکاري کند. براي لذت و خواسته هاي خودخواهانه خويش. الموت در اصل در سال 1938 به عنوان تمثيلي به دولت فاشيست موسوليني نوشته شد. در دهه 1960 ميلادي به محبوبيت رسيد و در دهه 1990 ، در طول جنگ بالکان ، به عنوان تمثيلي از درگيري هاي منطقه خوانده شد و در آلمان ، فرانسه و اسپانيا به عنوان يک کتاب پرفروش شناخته شد. در پي حملات 11 سپتامبر 2001 ، اين کتاب بار ديگر زندگي جديدي پيدا کرد و بيش از 20 هزار نسخه در اسلووني به فروش رساند و در سراسر جهان به بيش از 19 زبان ترجمه شد.