سايکوسيس 4:48 آخرين نمايشنامه ي سارا کين ، نمايشنامه نويس انگليسي است. اين نمايشنامه هيچ شخصيت و دستور صحمه ي صريح و مشخصي ندارد. و در واقع سبک نمايشنامه ي قبلي او ويار را را ادامه مي دهد. از آنجايي که از نظر دستور صحنه نمايشنامه اي خاص است با يک تا چند بازيگر اجرا شده است ؛ اجراي اصلي آن شامل سه بازيگر بود. به گفته دوست و نويسنده ي همکار کين ، ديويد گرگ ، عنوان اين نمايشنامه از ساعت 4:48 دقيقه بدست مي آيد ، يعني وقتي که کين در حالت افسرده ي خود غالبا از خواب بيدار مي شده است. اين نمايشنامه معمولا به عنوان تجربه اي از افسردگي باليني تعبير مي شود. اختلالي که کين از آن رنج مي برد. او بعد از نوشتن نمايشنامه ، قبل از اجراي اوليه ي آن خودکشي کرد. به جاي اينکه ادعا کنيم نمايشنامه سعي دارد افسردگي را به طور کلي پوشش دهد ، بهتر است بگوييم نمايشنامه تصويري ذهني از افسردگي است و به مخاطبانش بينشي در يک مورد خاص مي بخشد ، اما در همان حال که منعکس کننده وضعيت رواني کين است به صراحت از خود کين جدا مي شود. در نمايشنامه تفکر و بحث در مورد خودکشي برجسته است و در حالي که هيچ روايت يا جدول زماني دقيق وجود ندارد ، به طور واضح با موضوعات و وقايع مشخصي روبرو مي شويم: تصميم گيري در مورد مصرف دارو براي درمان افسردگي ، خواسته هاي ذهن افسرده ، تأثيرات و اثربخشي دارو ، خود - آسيبي ، خودکشي و دلايل احتمالي افسردگي. مضامين ديگر که در طول نمايشنامه ديده مي شود ، علاوه بر افسردگي ، مواردي از انزوا ، وابستگي ، روابط و عشق است ، اما آنها پرخاشگرانه به تصوير کشيده مي شود و سپس بي قدرت مي شوند.