«دکوپاژ» روح رسمي و زيبايي شناختي سينما به دليل توانايي آن در نشان دادن زمان همواره از عناصر اصلي اين هنر به شمار مي آمده. در اين مقاله غنايي ژاک آومونت و تيموتي بارنار نظريات مختص به دکوپاژ و مونتاژ را از اوايل سينما تا دوران ديجيتال بررسي مي کند. آومونت علاوه بر پرداختن به تئوريسين هاي فيلمساز شوروي دهه 1920 - او مترجم آيزنشتاين و نويسنده کتابي درباره مونتاژ آيزنشتاين است - همچنين در بحث کارگرداناني معاصر مانند جيا ژانگکه ، عباس کيارستمي ، الکساندر سوکوروف ، کاترين بيگلو و ليساندرو آلونسو ، ژان لوک گدار و پير پائولو پازوليني وارد شده است. اين اولين جلد از سه جلد کتاب کينو-آگورا در مورد مفاهيم و شيوه هاي اساسي زيبايي شناسي فيلم است: مونتاژ ، دکوپاژ و ميزانسن. در جايي از کتاب مي خوانيم: "ما وارد دوره اي شده ايم که سلطنت بينايي توسط تصوير مورد مناقشه قرار گرفته است ، در نتيجه دکوپاژ ماهيت تصاوير را تغيير داده است و در حالي که عکس داراي مسئوليت در برابر واقعيت است ، اين تصوير دکوپاژ شده فقط در قبال خودشان مسئول هستند ". - ژاک آومونت بارنار با استفاده از يک ساختار نوشتاري نوآورانه در متن اين کتاب ماهيت کلاژ تصاوير در سينما را افشا مي کند.