جوهره وجودي و هسته مرکزي داستان و نيز درام از روزگار "آشيل"، "سوفوکل"، "اوريپيد" و حتي مي توانيم بگوييم از همان روزگار الواح "گيل گمش" مبتني بوده است بر فکر و انديشه والا، با ارزش هاي حکمي و اخلاقي، براي تعالي بخشي جامعه از طريق بيان تمثيلي و در واقع، همان فلسفه زندگي و وجود شاکله يا تم اصلي در يک اثر دراماتيک، از همين انديشه هاي فلسفي و حکمي برخاسته است. انديشه هايي گوناگون که در جرياني ديالکتيکي و در طول تاريخ فلسفه و حکمت و تمدن بشر، بروز و ظهور يافته اند و البته متحول شده اند.