اتاق ورونيکا نمايشنامه اي است که توسط ايرا لوين (نويسنده اي است که بيشتر بخاطر کتاب بچه ي رزماري -که پولانسکي بر اساس آن فيلمي با همين نام ساخت- مشهور است) در سال 1973 نوشته شده است. اين نمايشنامه خط باريک بين واقعيت و خيال، جنون و قتل را بررسي مي کند. جان و مارين مکي زن و شوهر مسن ايرلندي هستند که زوجي جوان به نام سوزان و لري به خانه ي سرايداري شان در حومه ي بوستون مي آورند. سوزان و لري به تازگي با هم آشنا شده اند و مکي ها هم اين زوج را در يک رستوران بخاطر شباهت سوزان به زني مرده به نام ورونيکا ديده اند. مکي ها به سوزان مي گويند خواهر بزرگ تر ورونيکا بخاطر مرگ او دچار عذاب شده و اوضاع روحي خرابي دارد. آنها سوزان را قانع مي کنند تا مانند ورونيکا لباس بپوشد و با خواهرش حرف بزند شايد بتواند حال او را بهتر کند. سال 1973است اما خواهر ورونيکا فکر مي کند 1935 است. زوج پير سوزان را در اتاق ورونيکا تنها مي گذارند تا با مشکل روبرو شود اما پس از مدتي با لباس ها و ظاهري کاملا متفاوت برمي گردند... از آنجايي که با شناسايي نام واقعي شخصيت ها طرح و پلات نمايشنامه براي مخاطباني که اثر را مي شنوند لو مي رود، نام هايي که در نسخه هاي چاپ شده و نمايشنامه نيز براي چهار شخصيت از آنها استفاده شده است مرد ، زن، دختر جوان و مرد جوان است. نمايشنامه اتاق ورونيکا آميزه اي از ترس و هيجان است. لوين با موفقيت فضايي وهم انگيز و هولناک ايجاد کرده است. او چنان روايت پيچيده اي خلق کرده که مخاطب را گيج مي کند و يافتن واقعيت را برايش دشوار مي کند. پايان بندي غافل گيرانه اش هم بر جذابيت آن افزوده است.