اين کتاب که به گونه اي خودزندگي نامه ي لوييزا مي آلکوت به حساب مي آيد، در بوستون و درست پس از پايان جنگ داخلي مي گذرد و داستان چهار خواهري را تعريف مي کند که براي غلبه بر فقر و تبديل شدن به زناني مفيد و خودکفا، سخت در تلاش اند. مگ، بزرگترين خواهر، دختري زيبا اما غرق در آرزوهاي مادي است؛ جو، دختري خوش قلب و شبيه پسرهاست که به نويسندگي علاقه دارد؛ بث، خجالتي و مهربان است و به موسيقي عشق مي ورزد؛ و ايمي، کوچک ترين خواهر، اندکي خودخواه اما بسيار اجتماعي و خوش مشرب است. با اين که اين شخصيت ها مانند همه ي برادرها و خواهر ها گهگاهي با هم به مشکل مي خورند، اما محيط پرعشق خانه را با کمک يکديگر حفظ کرده و بي صبرانه منتظر بازگشت پدرشان از جنگ هستند. آلکوت به شکل هنرمندانه اي، به کاوش در ظرافت هاي بي شمار خانواده و روابط خانوادگي هر شخصيت پرداخته است. مخاطبين مشتاق اين رمان، اغلب، شخصيت خود در مراحل مختلف زندگي را در يکي از اين چهار خواهر پيدا مي کنند. کتاب زنان کوچک، اثري فراموش نشدني و نمونه اي کم نظير از آثار مکتب رومانتيسيسم است.