سيد محمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار، شاعر ايراني بود. او اهل تبريز بود و به زبان‌ ترکي آذربايجاني و فارسي شعر سروده‌است.شهريار در سرودن گونه‌هاي دگرسان شعر مانند قصيده، مثنوي، غزل، قطعه، رباعي و شعر نيمايي چيره‌دست بود . اما بيشتر از ديگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌هاي معروف او مي‌توان به «علي اي هماي رحمت» و «آمدي جانم به قربانت» اشاره کرد. شهريار نسبت به علي بن ابي‌طالب ارادتي ويژه داشت و همچنين شيفتگي بسياري نسبت به حافظ و فردوسي داشته‌است.

او در تبريز در خانواده‌اي بستان‌آبادي از روستاي خشکناب به دنيا آمد و بنا به وصيتش در مقبرةالشعراي تبريز به خاک سپرده شد. 27 شهريور را به واسطه روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملي» ناميده‌اند. مهم‌ترين آثار شهريار به زبان ترکي منظومه حيدربابايه سلام و منظومه سهنديه است که از معروف‌ترين آثار ادبيات ترکي آذربايجاني به‌شمار مي‌روند و شاعر در آنها از اصالت و زيبايي‌هاي روستاي دوران کودکيش و کوه سهند ياد کرده‌است.

شهريار، از جمله سرايندگاني است که شعر را محلي نيک براي بيان اين انديشه‌ورزي‌ هاي ژرف‌نگرانه و پندآموز دانسته، و بسياري از اندرزهاي اخلاقي، تربيتي را در قالب‌هاي گوناگون شعري (به‌ويژه در قطعات، رباعيات و دوبيتي‌ها) باز مي‌گويد. مخاطب اين افکار و مفاهيم نيز نوع بشر و انسان در طول تاريخ است نه خطابي شخصي و منحصر به فرد.