در اعماق پاريس، در يک خانه‌ي کوچک و پنهان، هدايت در سکوت و تنهايي زندگي مي‌کند. او که هرگز از خودش شادمان نبوده، حالا دنيايي از همه چيز و همه‌کس را پشت سر گذاشته و در اين خانه‌ي کوچک، مي‌خواهد از خودش نيز فرار کند. يک هفته‌ نه روزي که گذشته، هدايت خانه‌اي را اجاره کرده و پول سه‌ماه اجاره را پيش‌پرداخت کرده است، اما حتي آدرس اين خانه را به احدي نمي‌دهد، مي‌خواهد تنها بماند و از دنياي خارجي فرار کند. در اين ميان، هدايت سه داستان کوتاه و بلندي که قصد داشت در پاريس نوشتن‌شان را تمام کند، پاره مي‌کند و جلو چشم‌هايش در سبد زباله مي‌ريزد. يکي از اين داستان‌ها، داستاني ناتمام است که روزي بخش‌هايي از آن را براي مصطفي فرزانه خوانده بود. داستاني از عنکبوتي که نفرين ما در آب دهانش را خشک کرده و ديگر نمي‌تواند تار ببافد. اما در يتيم، داستان ديگري است، داستاني از سايه‌اي که هميشه در پس پرده‌ي زندگي هدايت بوده است، سايه‌اي که حالا، پس از سال‌ها سکوت، کم‌کم شروع به صحبت کردن مي‌کند. صحبت‌هايي که مثل گفت‌وگويي از دوراني دور، به نظر مي‌رسد و اينبار ديگر، دولت‌آبادي در اين اثر، ميان سايه‌اي که هميشه در کنار هدايت بوده و نويسنده‌اي که هميشه از دور تماشا مي‌کرده، گفت‌وگويي دارد که ممکن است جوابي براي سوالات بي‌جواب هدايت داشته باشد. «در يتيم: خشکيدن آب دهان عنکبوت» نوشته‌ي محمود دولت آبادي، بازتابي از محيطي است که در آن صادق هدايت، نويسنده‌ي برجسته‌ي ايراني، در پاريس زندگي مي‌کند و با چطور چالش‌هايي مواجه است. اين اثر به عنوان يک روايت فلسفي و اجتماعي، عناصري از انزواي انساني را مورد بررسي قرار مي‌دهد، به ويژه زماني که فرد در مواجهه با مشکلات زندگي، از جمله مرگ نزديکان، دچار شکست مي‌شود. اين اثر، به نحوي نمايي از روابط انساني و تأثيرات زندگي شهري را ارائه مي‌دهد و در عين حال، به بررسي عميقي از داستان‌نويسي و خلاقيت‌هنري نيز مي‌پردازد. در کل، «در يتيم: خشکيدن آب دهان عنکبوت» يک اثر ادبي متفاوت است که با زباني بيانگر و بازتابي از زندگي نويسنده، خواننده را به تأمل و تفکر در مورد موضوعات مختلف دعوت مي‌کند.