رويکرد پژوهشي اين کتاب، توجه به سکوت در دنياي ادبيات نمايشي است، اما در گستر وسيع تر پژوهش هاي مکتوب، با اشاره اي گذرا به زمينه هاي روان شناسي، موسيقي، سياست و ادبيات، به چگونگي حضور سکوت در عرص ادبيات نمايشي پرداخته مي شود. هرچند در نگاهي واقع بينانه بايد در نظر داشته باشيم که در قلمرو هنر (ادب و انديشه، نقش و خيال) و در نگاهي عرفاني، هرگونه خلقت و آفرينش، از دل سکوت بيرون مي آيد . سکوت را، خودداري از گفتن و حرف نزدن نيز معنا کرده اند و همين معنا، ما را بر آن مي دارد تا به دنبال چرايي اين موضوع بريم: چرا حرف نمي زنيم و سکوت مي کنيم؟ علت چيست؟