اين کتاب فارغ از مقدمه از شش فصل «درباره‌ي تفسير: ادبيات همچون کنش نمادين اجتماعي»، «روايت‌هاي جادويي: درباره‌ي کاربرد ديالکتيکي نقد ژانر»، «رئاليسم و ميل: بالزاک و مسئله‌ي سوژ»، «کين‌توزي موثق: گسست‌ها و ايدئولوژه‌هاي ژانري در رمان‌هاي «تجربي» جورج گيسينگ»، «رمانس و شيءوارگي: پي‌رنگ‌سازي و بستار ايدئولوژيک در کار جوزف کنراد»، «نتيجه‌گيري: ديالکتيک اتوپيا و ايدئولوژي» تشکيل شده است. فردريک جيمسن ناخودآگاه سياسي را براي نخستين بار به سال ???? منتشر کرد، البته نه به‌قصد مشارکت در انديشه‎بازار نظريه‌ورزي (شبه) انتقادي، بلکه اتفاقا به‌قصد ايراد فرانقدي مارکسيستي بر نقدهاي موجود، در جهت برگذشتن از اين نقدها. دامنه‌ي وسيع تحليل‌هاي مطرح در ناخودآگاه سياسي، به‌همراه بينش انتقادي نافذ و قدرتمند نويسنده‌اش، خواندن اين کتاب را براي علاقه‌مندان علوم انساني چندان لذت‌بخش کرده است و براي صاحب‌نظران اين علوم، چندان ناگزير، که به‌رغم دامنه‌ي ارجاعات بسيار گسترده و دشوارخوان‌بودن نثر به‌غايت پيچيده‌اش، تاکنون به پرمخاطب‌ترين زبان‌هاي جهان برگردانده شده و وسيعا مورد استناد قرار گرفته است. با ورود تفکر انتقادي فرانسه به فضاي انديشگاني آمريکا در دهه‌ي ????، زمينه‌ي ظهور و گسترش حال‌وهواي کاملا تازه‌اي از انديش‌ورزي انتقادي فراهم شد، زمينه‌اي که فردريک جيمسن آن را «انديشه‌بازار» مي‌خواند. هدف جيمسن در اينجا، نظرکردن بر آشفته‌بازار نقد و گشودن چشم‌اندازي بوده است به وسعت «واپسين افق پيشاروي هرگونه خوانش و تفسيري».