آيا سزاوار است که به تنبيه هاي غيرمستقيم تر بدني، به ملاحظه کاري در هنر درد رساندن و به بازي و ترکيبي از دردهايي ظريف تر و بي جار و جنجال تر و بدون آن نمايش هاي هويدا که جملگي چيزي جز معلول جرح و تعديل ها و بازبيني هايي عميق تر نيستند، برجستگي خاصي داده شود؟ با اين حال، يک واقعيت در اين جا هست و آن اين که بدن تعذيب شده، مثله شده، تکه تکه شده و داغ خورده بر صورت يا شانه، که مرده يا زنده به طور نمادين در معرض ديد عموم قرار مي گرفت، در عرض چند دهه ناپديد شد. بدن به منزله ي آماج اصلي سرکوب کيفري ناپديد شد.