سال‌هاست شيوه‌هاي تربيتي متفاوتي به والدين عرضه مي‌شود که نتيجه مطلوبي در پي ندارند. تنبيه و پاداش، به کارگيري وقفه کوتاه، نمودارهاي شکل‌دار برچسبي، ناديده گرفتن و... همگي تمرکزشان بر رفتار و شکل‌دهي آن است، نه پرورش انسان. اين رويکردها مهارت‌هاي لازم براي زندگي را به کودک ياد نمي‌دهند يا پاسخي به نيازهاي عاطفي پيچيده‌اش نيستند. مشکلات دوران کودکي خود والدين را هم اگر اضافه کنيم، قابل درک است که چرا بيش‌تر پدر مادرها احساس درماندگي و فرسودگي دارند يا فکر مي‌کنند سررشته امور را از دست داده و نگران‌اند کودکانشان را درست بار نياورند. دکتر بکي با سابقه طولاني فعاليت در حوزه روان‌شناسي باليني، در «نيک‌سرشت» فلسفه والدگري خود را با راهکاري عملي مطرح کرده است تا بتوانيد از وضعيت ترديد و خودسرزنش‌گري دور شده و به اعتماد به نفس و رهبري مقتدرانه برسيد.