سرخپوست‌هاي جنوب اسکاتلند، يه باورِ جالبي دارن که از نياکان ژاپني‌شون -که تو بين‌النّهرين زندگي مي‌کردن- براشون به يادگار مونده! اون‌ها معتقدن که اگه مي‌خواي چيزي رو به دست بياري، بايد از دستِش بدي!... نه!... چه جوري بگم؟!... يعني بايد رهاش کني!... قبول دارم؛ يه‌کم پيچيده‌ست! سرخپوست‌اَن ديگه... کلاً درک آداب و رسوم‌شون براي ما يه‌کم سخته! ببينين، به زبون ساده، اون‌ها معتقدن که اگه مي‌خواي مثلاً کلّي "بوفالو" گيرِت بياد، بايد اوّل يکي - دوتا از بوفالوهات رو فدا کني... بعدش ديگه "روح طبيعت" کُمکِت مي‌کنه و اِنقدر بوفالو گيرِت مي‌آد که "بوفالو-دونِ"ت پاره بشه! يا مثلاً اگه يه مقدار از پولِت رو بدي به يه نيازمند، "روح طبيعت" کُمکِت مي‌کنه و راز گنجينه‌ي "گوي طلايي" رو برات فاش مي‌کنه! البته سرخپوست‌ها رو که مي‌شناسين؛ خيلي اهلِ مال‌اَندوزي و طلا و جواهر جمع کردن و اين داستان‌ها نيستن؛ اين باور، براشون صرفاً يه‌جور باورِ سَمبُليکه؛ يه‌جور تمثيل! بر اساسِ همين باور سَمبُليک، بچه‌سرخپوست‌هاي جنوب اسکاتلند، يه بازي اختراع کرده‌ن: اون‌ها 5 مُدل "چيز ميز" مختلف رو -هرچي که باشه- مي‌گيرن کف دست‌شون و بعدش سعي مي‌کنن تعداد مشخّصي از اون‌ها رو -بدون ريختن بقيه- با باز کردنِ انگشت‌هاشون يا تکون دادنِ دستِ‌شون، رها کنن روي زمين... و اوني که اين کار رو بهتر و سريع‌تر از بقيه انجام بده، جايزه‌ش رو از "روح طبيعت" مي‌گيره... اين بازي، ميزان تمرکز، مهارت دست‌ها و سرعت عمل شما رو هم‌زمان به چالش مي‌کشه...