بديو در نمايشنامه هاي اين کتاب دست به ابتکاري چندجانبه زده است. براي نشان دادن اعتراض خود به آنچه در فرانسه عليه مهاجران رخ مي دهد سنت نمايشنامه نويسي کساني چون مولير را ادامه داده و با خلق قهرماني متعلق به طبقات فرودست جامعه از زبان او ثروتمندان و سياستمداران و قدرتمندان را به سخره گرفته است. در انجام اين کار، بديو تجربه اي زباني نيز عرضه کرده است: ساخت زباني که در آن ناسزاها و اصطلاحات عاميانه در کنار اصطلاحات فلسفي نشسته اند. شگفت اينکه ترکيب اعتراض اجتماعي و تجرب? زباني در بستر طرح مفاهيم فلسفي براي عموم، از کودکان تا بزرگسالان، رخ داده است...