در اين مورد آمده است: «ضحاک از پادشاهان افسانه اي ايران است. نام وي در اوستا به صورت اژي دهاکه آمده است و معناي آن «مار اهريمني» است. در شاهنامه پسر مرداس و فرمانرواي دشت نيزه وران است. او پس از کشتن پدرش بر تخت مي نشيند. ايرانيان که از ستم هاي جمشيد، پادشاه ايران، به ستوه آمده اند، به نزد ضحاک مي روند و او را به شاهي برمي گزينند. ابليس، دستيار ضحاک، دو بوسه بر دوش ضحاک مي دهد و دو مار از جاي بوسه ها بيرون مي جهد. پس از اين واقعه ابليس نسخه اي تجويز مي کند که بايد هر روز مغز دو جوان را خوراک مارها سازد تا گزندي به او نرسد.»