بابا لنگ دراز عزيزم! تمام دلخوشي دنياي من به اين است که نداني و دوستت بدارم. وقتي مي فهمي و مي داني ام، چيزي درون دلم فرو مي ريزد. چيزي شبيه غرور. بابا لنگ دراز عزيزم! لطفا گاهي خودت را به نفهميدن بزن و بگذار دوستت بدارم. بعد از تو هيچکس الفباي روح و خطوط قلبم را نخواهد خواند. نمي گذارم... نمي خواهم... بابا لنگ دراز من! همين که هستي دوستت دارم، حتي سايه ات را که هرگز به آن نمي رسم.