لسان الغيب
برخي حافظ را «لسان الغيب» مي گويند يعني کسي که از غيب سخن مي گويد و بر اساس بيتي از شعر حافظ او معتقد است که هيچ کس زبان غيب نيست:

يکي از صنايع شعري ايهام است بدين معني که از يک کلمه معاني متفاوتي برداشت مي شود. ايهام در اشعار حافظ به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته. همچنين از مهم ترين خصوصيات شعر حافظ گستردگي مطالب ذکر شده در يک غزل اوست؛ به گونه اي که در يک غزل از موضوع هاي فراواني حرف مي زند. از طرفي هر بيت شعر حافظ نيز به طور مستقل قابل تفسير است. اين ويژگي هاي شعر حافظ باعث شده که هر کس با هر نيتي که ديوان حافظ را بگشايد و غزلي از آن را بخواند در مورد نيت خود کلمه يا جمله اي در آن مي يابد و فرد فکر مي کند که حافظ نيت او را خوانده و به وي جواب داده است. غافل از اينکه اين ويژگي شعر حافظ است و در بقيه غزليات او نيز کلمات يا جملاتي همخوان با نيت صاحب فال وجود دارد.