مسير تاريخ، داراي نشيب و فرازهاي بسياري است. زيرا تاريخ كه بهتر است به آن لفظ لحظه اي پيش اطلاق شود امري است شناور در درياي زندگي و حقيقت. در اين معبر تاريخ و لحظه هاي گذشته است كه نطفه هاي بسته شده مقدس و پاك، شكل گرفته و رشد مي كنند و انسان هايي ظهور مي كنند كه باورهاي واقعي انديشه هايشان، به باورهايي عمل گرايانه و در نهايت مقدس تبديل مي شود. گفتارهاي نغز و اشعار شيواي حضرت مولانا به نوعي رسيدن به آن درياي حقيقت است.