راز شکوفايي فرهنگ قرون وسطي در ايمان و بصيرت مردم به «بهشت آسماني» بود. جامعه مدرن پيشرفت کرد زيرا بصيرت به گسترش «بهشت خاکي پيشرفت» به مردم نيرو داد. اما در قرن ما اين بصيرت مانند برج بابل روبه فرو ريختن و ويراني گذاشته و در شرف نابودي است تا همه را زير ويرانه هاي خود مدفون سازد. اگر بهشت آسماني و بهشت خاکي تز و آنتي تز بودند، تنها يک سنتز جديد جايگزين هرج و مرج و آشفتگي مي شود: سنتز بين معنويت جهان اواخر قرون وسطي و تکامل و گسترش تفکر و علم از رونسانس تاکنون. اين سنتز بهشت «بودن» است.