توجه به حجازي، اکنون و بعد از نيم قرن که از انتظار اولين داستان بلند او-هما- مي گذرد، بي آن که به منزله ي اداي دين باشد يا يک تمايل قلبي، صرفا طرح سوال است. دست کم روحيه و رفتار سه نسل به رمانتيسم رقت آلود آميخته به اشک و آه او، به عشق لابه آميز بچه گانه اي که جاذبه ي جسم را هوس آميز و هرزه مي پنداشت و پناه در آن هوا هاي ملکوتي مي جست که خود رنگي از انصراف و خودآزاري داشت... .