زندگي، دام رنج آوري است. وقتي مرد متفکر به سن بلوغ رسيد و رشد عقلي پيدا کرد، بي اراده خود را در دامي مي بيند که راه خروج ندارد. در حقيقت انسان برخلاف اراده ي خويش در نتيجه ي يک سلسله حوادث به وجود آمده است. چرا؟ معلوم نيست! او مي خواهد مفهوم و هدف خلقت خود را بداند اما به او جواب نمي دهند يا در پاسخ سوالاتش، جواب هاي بي معني و مهمل مي شنود. هر دري را که بکوبد باز نخواهد شد. بالاخره مرگ که آن هم بر خلاف ميل و اراده ي اوست، سر وقتش خواهد آمد.