تفکر خارج از مغز به اين معناست که حوادث و اتفاقات خارج از مغز خود، احساسات و حرکات بدنمان، محيط فيزيکي که در آن کار مي کنيم يا مي آموزيم و ذهن افراد ديگري که اطراف ما هستند، با مهارت وارد فرآيند ذهني خود کنيم. با رسيدن به اين مرحله و دخيل کردن اين منابع «فرا عصبي» قادر خواهيم بود با دقت بيشتري تمرکز کنيم؛ عميق تر مسائل را درک کنيم و خلاقيت بيشتري داشته باشيم، تا به اين طريق ايده هايي که در ذهن نمي توان به آن فکر کرد را در سر پروراند.