او به يقين مهم‌ترين نمايشنامه‌نويس تمام دوران است. هم از منظر اولين بودنش در خلق نمايشنامه‌هايي که کمال تکنيکي‌شان تا ابد سرآمدشان کرده، هم از منظر عظمت و پيچيدگي فلسفي‌اي که از درون لايه‌هاي مختلف اين آثار هويدا شده‌ و مي‌شوند! سوفوکلسي که ما امروز مي‌شناسيم، حاصل شناختي‌ست که از هفت تراژدي‌ باقي‌مانده از او به دست آمده‌، درحالي‌که او 120 نمايشنامه نوشت و حتي 18‌تايشان در جشنواره‌هاي نمايش تراژيک آتن پيروز شدند و همين نشان مي‌‎دهد که وقتي از سوفوکلس حرف مي‌زنيم، منظورمان چه غول ادبي بي‌نظيري‌ست. کسي که با کمتر از پنج درصد از نمايشنامه‌هايي که نوشته و به دست ما رسيده، اين‌چنين بر سرير قدرت بزرگ‌ترين و تأثيرگزارترين نميشنامه‌نويس همه‌ي اعصار نشسته است. دامنه‌ي تأثير اين تراژدي‌نويس کلونوسي به حدي‌ست که علاوه بر هنر و ادبيات، بخش بزرگي از فلسفه و روانکاوي نيز بر بنيان نوشته‌هاي او استوار شده‌اند. کتاب «سوفوکلس و فلسفه» مجموعه‌ جستاري‌ست نوشته‌ي جمعي از مهم‌ترين نظري‌پردازان، منتقدان و فيلسوفان هنر که هرکدام از نظرگاهي بديع به سه نمايشنامه‌ي اديپوس پرداخته‌اند. متن‌هايي از نوئل کرول، پل وودراف، سي. دي. ريو، پترجي. آرزندورف و ... که اديپوس و سرنوشت تراژيکش را در نمايشنامه‌هاي مشهور به «افسانه‌هاي تباي» بررسي کرده و نور عميقا روشنگري به آن‌ها انداخته و دريچه‌هايي نو گشوده‌اند. خواندن سوفوکلس و فلسفه براي اهل نظر، به‌خاصه دوست‌داران تئاتر، ادبيات، سينما، تاريخ، اسطوره‌ و فلسفه، راه‌گشا و لذت‌بخش خواهد بود و مي‌شود به هر دوست‌دار هنري توصيه‌اش کرد.