داستان هاي اين مجموعه نه قصد آن دارند که روند تکاملي و سير صعودي يا نزولي داستان هاي کوتاه را بيان کنند؛ نه بر سبک ادبي و شيوه ي نگارشي خاصيي نظر دارند و نه سر آن دارند که در برهه اي معين يا سرزميني مشخص داستان سرايي را به نقد و بازنگري بنشينند. داستان هاي اين کتاب هيچ يک شبيه ديگري نيست و هر قصه حکايت خاص خودش را دارد. هر داستاني شخصيت ها روابط گفت وشنودها توصيف ها تعليق و پايان بندي خود را دارد؛ روايتي متفاوت و فاقد قرابت از آنچه در داستان هاي ديگر مي بينيم. اين گفته ي هرمان هسه که نقش نويسنده را همواره و بيش از هر چيز در پاسداشت گذشته ها با واژگان و نوسازي يادبودها با کلام و توصيف مهرآميز آنها دانسته است در داستان هاي گردآوري شده در «شب نشيني با شيطان» آشکارتر از هر کتاب ديگري در پيش روي ما قرار گرفته است.