يکي از ضرورت‌هاي زندگي در اجتماع برقراري ارتباط با ديگران است. از لحظه‌اي که با بيدار شدن از خواب روز خود را آغاز مي‌کنيم، تا لحظه‌اي که به خواب مي‌رويم ناگزير از ارتباط با ديگرانيم: خانواده، دوست، همکار، فروشنده و...
ارتباط برقرار کردن با ديگران برخي اوقات مي‌تواند دشوار باشد. گاهي با انسان‌هايي مواجه مي‌شويم که رفتارهاي ناشايستي از خود نشان مي‌دهند و باعث آزار ديدن ما مي‌شوند؛ گاهي هم ممکن است خود ما کاري را انجام دهيم که از نظر ديگران يک عمل اشتباه است. معمولاً آدم‌ها براي انجام کارها و رفتارهايشان دليلي دارند که براي خودشان قانع‌کننده است، اما گاهي اين دليل براي سايرين قانع‌کننده نيست. پس چگونه مي‌توان فهميد چه رفتاري صحيح و چه رفتاري غلط است؟ چگونه مي‌توان با قواعد زندگي اجتماعي و نحوه‌ي درست برقراري ارتباط با ديگران آشنا شد؟
آدم‌هاي اجتماعي معمولاً تحمل تنهايي را ندارند و ارتباط با ديگران برايشان سرگرم‌کننده و نشاط‌آور است. اما براي برخي ارتباط با ديگران اصولاً امر دشواري است. آن‌ها اغلب حوصله‌ي سروکله زدن با آدم‌ها را ندارند و خلوت و تنهايي را به بودن در جمع ترجيح مي‌دهند. با وجود اين نمي‌توان براي مدتي چندان طولاني از ارتباط با ديگران گريخت.
يکي از شرايط دشوار اجتماعي زماني است که با انسان‌هايي مواجه مي‌شويم که عقايد، باورها و يا گرايشاتشان برايمان مطلوب نيست، اما ناچار به ارتباط با آن‌ها هستيم. در چنين شرايطي معمولاً تلاش مي‌کنيم تا آن‌ها را تغيير دهيم يا دست به تخريب‌شان مي‌زنيم، اما اين کارها هر دو اشتباه هستند.