باوجودي‏‌که تصور مي‌‎شد نمايش‌‏هاي مدرنيستي و آوانگارد اواخر قرن نوزدهم تا اواسط قرن بيستم براساس نوآوري در امر بازيگري اجرا مي‎‌شدند، اما نوآوري‏‌هاي پست‎‌مدرن در دوره‌‏هاي بعد، از بازنگري در ماهيت فعاليت‏‌هايي نشئت گرفتند که در صحنه و با توسعه‌ي هنر اجرا رخ دادند و هنرمنداني از پيشينه‌ها غيرتئاتري، برداشت‌‏هاي متفاوتي را بر روي کنش اجرا ايجاد کردند. عنوان کتاب به تحولات و بحث‌هاي مطروحه در فضاي دانشگاهي امريکا و تکامل مطالعات اجرا به‌عنوان رشته‌اي مجزا از مطالعات تئاتر اشاره مي‏‌کند. به‌‌رغم تضادهاي موجود ميان مطالعات تئاتر و مطالعات اجرا، اين کتاب برداشت نويسنده از رابطه‌ي اين دو مقوله را نشان مي‌دهد؛ رابطه‌‏اي که مفهومي پيوسته داشته و به‎‌هيچ‌‎عنوان گسسته نيست.