محمد فاضلي، با ايده‌ي ايستادن بر سر اهميت «جامعه‌شناس – روشنفکر بوروکرات»، خودش به نمود بارز اين خوانش از جامعه‌شناس و روشنفکر تبديل شده است. مجموعه‌ي فعاليت‌هاي او در مقام مدرس دانشگاه، پژوهشگر علوم اجتماعي، مقاله‌نويس و يادداشت‌نويس حوزه‌هاي مختلف جامعه‌شناسي، سخنران همايش‌هاي گوناگون، تهيه‌کننده‌ي پادکست، گرداننده‌ي چند کانال تلگرامي و مشاور فعال چند سازمان و نهاد دولتي در طول ساليان مختلف، موجب شده که تعريف فاضلي از جامعه‌شناس – روشنفکر بوروکرات، نمودي عيني و عملي داشته باشد. کتاب «ايران، بر لبه‌ي تيغ؛ گفتارهاي جامعه‌شناسي سياسي و سياست عمومي» مجموعه‌اي از يادداشت‌ها و مقاله‌هاي اين جامعه‌شناس برجسته‌ي ايراني‌ست که در فاصله‌ي سال‌هاي 1387 تا 1399 نوشته شده‌اند و بيانگر ايده‌هاي او پيرامون ماجراي ايران در وضعيت امروز و آينده است. فاضلي معتقد است ايران هيچ‌گاه مسائل اساسي‌اش را مشخص نکرده و حکمرانان ما نه در جهت شناخت مسائل حرکتي کرده‌اند و نه در جهت حل‌وفصلشان و همين موضوع باعث شده که انبوهي از مسائل ريزودرشت کل اين جامعه را بگيرد و هيچ موضوعي به سرانجام مشخصي نرسد. فاضلي معتقد است جامعه‌ي ايران جامعه‌ي چيزباختگان است و هرکسي در اين کشور چيزي را ازدست داده و باخته است و ريشه‌ي همه‌ي اين ماجرا را در حکمراني بد، غيردموکراتيک و غيراصولي ايران در همه‌ي حوزه‌هاي زيستي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي چند دهه‌ي اخير مي‌داند. ايران بر لبه‌ي تيغ، کتابي‌ست که فارغ از ارزيابي نقطه‌نظرات نويسنده‌اش درباره‌ي مسائل و لحظه‌هاي مختلف گذشته، حال و آينده‌ي ايران، نشان از دغدغه‌ و نگراني عميقي دارد که هر جامعه‌شناس و روشنفکري بايد نسبت به وضعيت جامعه‌‌ي پيرامونش داشته باشد و ازهمين‌روي اهميت دوچنداني پيدا کرده‌است.