«فيه ما فيه» يا مقالات مولانا، کتابي است به نثر فارسي اثر «مولانا جلال الدين محمد بلخي» با موضوع نقد و تفسير عرفاني و شامل يادداشت هايي است که در طول سي سال از سخنان مولانا در مجالس فراهم آمده است. اين سخنان توسط مريدان مولانا نوشته مي شده است. نثر اين کتاب ساده و روان است و درون مايه اي از مطالب عرفاني ديني و اخلاقي دارد. در اصل اين کتاب درسگفتار مولانا بوده است. سه اثر منثور مولوي فيه مافيه، مکتوبات (مکاتيب نيز گفته مي شده) و مجالس سبعه هستند. اما از ميان اين سه اثر منثور، مکتوبات تنها اثري است که به قلم خود مولوي است. «فيه مافيه» و «مجالس»، گفته ها و آموزه هايي است که مولانا بيان مي کرده و پيروان آن را مي نوشتند. «فيه مافيه»، کتابي است که تدوين آن بعد از وفات مولوي (672 ق) انجام گرفته و طبعا نامي هم که بر آن نهاده شده است از مولوي نيست. از همين رو در نسخه هاي قديم گاه آن را الاسرار الجلاليه و گاه فيه مافيه خوانده اند. در ظهريه برخي از نسخه هاي خطي ابياتي نوشته اند که در آن ها فيه مافيه به کار رفته است. به گمان بديع الزمان فروزانفر نام اين کتاب را از قطعه زير که در فتوحات مکيه اثر محيي الدين بن عربي آمده است، گرفته اند: کتاب فيه ما فيه بديع في معانيه اذا عايفت ما فيه رايت الدرّيحويه