من نسخه اوليه اين کتاب را در تاريخ پانزدهم ژوئن سال 2000 در خانه خود واقع در موئه با حسي شگفت انگيز از فضيلت و کمال به پايان رساندم. کمي بعد پس از گذشت چند ماه تشخيص دادم که مأمور شده ام تا آنچه را نوشته بودم به کار برم و اصول پيدا کردن راه حلي معنوي براي هر مشکل را، ابتدا در زندگي شخصي خود آزمايش کنم. در پاييز سال 2000 هنگامي که در اتاق هتل تنها بودم، واقعا به زانو درآمدم. به سختي نفس مي کشيدم. انگار قفسه سينه ام را تحت قشار گذاشته بودند. بسيار عرق مي ريختم و به زودي فهميدم که دچار حمله قلبي شده ام. اما تصور چنين چيزي نيز بسيار اشتباه بود. من سيگار نمي کشيدم. مشروبات الکلي مصرف نمي کردم، اضافه وزن نداشتم، هر روز ورزش مي کردم و دقيقا برنامه زندگي من از 25 سال قبل تا آن روز چنين بود. به تغذيه ام توجه بسياري نشان مي دادم. من نبايد دچار حمله قلبي مي شدم. حمله قلبي براي اشخاصي اتفاق مي افتد که با روش زندگي شان حمله هاي قلبي متعددي را به زندگي خود دعوت مي کنند؛ نه، من. نه، دکتر وين داير. اما به هر حال اين اتفاق افتاده بود و من در بيمارستان بودم، در حالي که سيم هاي مانيتور به سرتاسر بالاتنه ام متصل بود و سرمي هم وارد بدنم مي شد. از پذيرفتن اين که چنين اتفاقي برايم افتاده بود، اجتناب مي ورزيدم. در حضور خانواده ام ناله مي کردم و صادقانه بگويم بسيار ترسيده بودم. بعد از سپري شدن روز اول دوباره شروع کردم تا آنچه را در اين کتاب نوشته بودم و شما اکنون مشغول خواندن آن هستيد، آزمايش کنم. عنوان کتاب را بارها و بارها به خودم يادآوري کردم: براي هر مشکلي راه حلي معنوي وجود دارد، و بيماري من قطعا يک مشکل به شمار مي رفت.