خواب که باشي همه چيز مي تواند اتفاق بيفتد... مي تواند خانه ات در تهران کوچ کند به مدار چهل ونه درجه با کمي عذرخواهي و لبخند جا باز کند ميان خانه ها و بنشيند کنار درياچه اي رودخانه اي درختزاري... و حالا خودت برگردي به شهر و خانه ي کودکي ات دستت را که کبود است از سرما روي بخاري بگيري و بلرزي از ترس امتحان فردا که يادت رفته بخواني.