چرا اعتياد "کاملا منطقي" براي معتاد است؟ چرا عشق خيلي سريع از شور به بي تفاوت تغيير مي کند؟ چرا برخي از افراد ليبرال هاي سرسخت و برخي ديگر محافظه کاران پوشالي هستند؟ چرا ما هميشه در تاريکي ترين زمانها به راه حل اميدواريم - و بسيار خوب در کشف آنها عمل مي کنيم؟ جواب در يک ماده شيميايي واحد در مغز شما يافت مي شود: دوپامين. دوپامين بقاي انسان اوليه را تضمين مي کند. هزاران سال بعد ، اين منبع اصلي ترين رفتارها و عقايد فرهنگي ما است - و خود پيشرفت مي کند. دوپامين ماده شيميايي ميل است که همواره درخواست بيشتر - چيزهاي بيشتر ، تحريک بيشتر و شگفتي هاي بيشتر را دارد. در پيگيري اين موارد ، از احساسات ، ترس و يا اخلاق دست صرف نظر نمي شود. دوپامين منشأ هر خواست ما است ، آن کمي زيست شناسي که باعث مي شود يک حرفه اي جاه طلبانه همه چيز را براي رسيدن به موفقيت قرباني کند ، يا اين که يک همسر خشنود و مطيع را سوق مي دهد ، همه آنچه دارد را براي هيجان مواجهه با شخص جديد ريسک کند. به بيان ساده تر ، به همين دليل است که ما در جستجو و موفقيت هستيم؛ به همين دليل است که ما کشف مي کنيم و موفق مي شويم. با اين حال ، در همين زمان ، به همين دليل است که قمار مي کنيم و به هدر مي دهيم.