زماني که يک اثر هنري بودم، رماني است به قلم اريک امانوئل اشميت، نويسنده ي محبوب معاصر که داستان هاي معروفي با زمينه ي دراماتيک به جهان عرضه داشته است. اين رمان داستان مردي است جوان که انسانيت خود را به يک هنرمند واگذار ساخته و هنرمند، مرد جوان قصه را به يک اثر هنري تبديل مي کند. رمان که ابتدا در سال دو هزار و دو به زبان فرانسوي منتشر شد، چهلمين رمان اريک امانوئل اشميت بوده و بر اساس داستان فاوست از گوته به نگارش در آمده است. تازيو فيرلي مرد جواني است که قصد خودکشي دارد و در اين بين با زئوس پيتر لاما آشنا مي شود. زئوس يک هنرمند عجيب و غريب و در عين حال شناخته شده است که به تازيو پيشنهادي مي کند که به واسطه ي آن بخواهد زنده بماند. لاما، تازيو را متقاعد مي کند که انسانيت را رها کرده و به مجسمه اي زنده به نام آدام بيس تبديل شود. مجسمه اي که اولين، در نوع خود خواهد بود. زماني که تازيو به يک اثر هنري تبديل مي شود، احساس افسردگي به او دست مي دهد. چرا که او علاوه بر انسانيت خود، آزادي اش را نيز از دست داده است. تازيو سپس با يک نقاش نابينا به نام کارلوس انيبال و دخترش فيونا، ملاقات مي کند. ارتباط اين سه نفر سبب مي شود که تازيو بخواهد دوباره به زندگي برگردد. بنابراين فيونا يک طرح دعوي براي باز پس گرفتن آزادي تازيو سازمان دهي مي کند. اين دادخواهي زماني به ثمر مي نشيند که فيونا اعلام مي کند تازيو، بدلي از آدام بيس اصلي مي باشد و چون اصيل نيست ينابراين بي ارزش است. به اين طريق تازيو آزاد شده و با فيونا ازدواج مي کند.